Realizacja wizji wielkoskalowych komputerów kwantowych opartych na jonach wymaga przezwyciężenia szeregu wyzwań technologicznych.
Minimalizacja anomalnego ogrzewania jest obecnie jednym z najważniejszych problemów. Zjawisko to, którego dokładne przyczyny wciąż nie są w pełni zrozumiane, prowadzi do wzrostu energii ruchowej jonów nawet w nieobecności zewnętrznych zaburzeń. Badania wskazują, że ogrzewanie jest związane z fluktuacjami pól elektrycznych na powierzchni elektrod, prawdopodobnie wywołanymi przez zanieczyszczenia lub defekty. Strategie minimalizacji obejmują stosowanie materiałów o niskiej emisji szumów, kriogeniczne chłodzenie elektrod oraz zaawansowane techniki czyszczenia powierzchni.
Integracja elementów fotonicznych bezpośrednio w chipie pułapki jest kluczowa dla skalowalności. Tradycyjne podejście, wykorzystujące zewnętrzne układy optyczne, staje się niepraktyczne dla dużej liczby jonów. Zintegrowane światłowody, soczewki i modulatory pozwoliłyby na dostarczanie światła bezpośrednio do każdego jonu z minimalną złożonością zewnętrzną.
Rozwój systemów kriogenicznych nie tylko redukuje szumy termiczne, ale także poprawia stabilność mechaniczną i zmniejsza ciśnienie resztkowe w pułapce. Temperatury rzędu kilku kelwinów dramatycznie redukują anomalne ogrzewanie i wydłużają czasy koherencji. Wyzwaniem jest integracja kriogeniki z złożoną infrastrukturą optyczną i elektroniczną.
Implementacja korekcji błędów kwantowych jest niezbędna dla wykonywania długich obliczeń. Wymaga to nie tylko odpowiedniej liczby kubitów fizycznych (setki na każdy kubit logiczny), ale także możliwości szybkiego pomiaru syndromów błędów i aplikacji operacji korekcyjnych w czasie rzeczywistym. To z kolei wymaga zaawansowanej elektroniki sterującej i algorytmów działających w czasie rzeczywistym.